Wild wild east

Pfff om 4u gaat de wekker. We komen namelijk 5.03u Ulan Bator tijd aan. Uiteindelijk blijken we pas 5.40u aan te komen waardoor ik nog wat powertukjes kan doen :-).
We zeggen de Belgen weer gedag. Dit keer hebben we nummers uitgewisseld zodat we de wellicht de laatste avond nog wat biertjes kunnen doen bij Cafe Amsterdam of Cafe Bernard (Belgische dude) wat er gemaksgewijs naast ligt. En anders zien we ze sowiezo weer op de trein richting Bejing want we verblijven even lang in Mongolie.
We worden weer keurig opgewacht door een poppetje wat ons naar het hostel brengt welke de rondreis verzorgt. Hier kunnen we douchen en even relaxen. En er is wonder boven wonder wifi! Ultragaar maar we krijgen het toch voor elkaar twee verslagen en wat foto's up te loaden. Niels waagt zich nog aan de extreem vieze en koude douche. Ik sla over, niet nog een keer haar wassen met ijskoud water. Brrrrr....
Na het ontbijt vertrekken we met onze gids en chauffeur en beginnen we aan onze rondreis. Onze gids, Olgi, spreekt aardig goed Engels. Onze chauffeur met brede glimlach, Pyra, niet zoveel maar probeert het aardig.
Na het ontbijt vertrekken we richting het Terelj National Park. Onderweg stoppen we om boodschappen te doen omdat Olgi ook elke dag ons ontbijt, lunch en avondeten zal verzorgen. Wij shoppen ook nog wat snacks en niet te vergeten een pak toiletpapier want dat vind je hier niet veel op de wc's.
Terwijl het gewieg van de trein plaats maakt voor het geschommel van de 4-wheel drive rijden we steeds verder weg van de stad Ulan Bator richting de natuur. Het lijkt een beetje op een groene woestijn, prachtig. Ook veel gesteente zoals we eerder in Amerika gezien hebben maar dan omringd door veel meer groen.
Eenmaal in het park aangekomen worden we omringd door groene oases en vee, heel veel rondlopend vee. Koeien, schapen, paarden, alles loopt hier los rond. Ook over de weg, ze trekken zich niet veel aan van auto's.
Vlak bij Turtle Rock, een enorm gesteente wat op een schildpad lijkt die op een rots aan het chillen is, verblijven we in een ger guesthouse. Veel families hebben een of meerdere extra gers waar ze gasten kunnen ontvangen. Dit is eigenlijk ontstaan om onderdak te geven aan Mongoliers die door eigen land reizen maar wordt nu ook voor toerisme gebruikt. Thank god dat we een gids hebben want van de taal hier valt echt helemaal niks te maken.
Als we aangekomen zijn kunnen we even relaxen en acclimatiseren in onze eigen ger. Het was een kort nachtje dus we kunnen wel een powertukje gebruiken. Terwijl wij van onze rust genieten besluiten een paar superspinnen ons in de ger te vergezellen. OMG, ik ben niet bang voor spinnen maar deze zijn echt huge! Check de foto's haha.
Olgi maakt ons wakker. Ze heeft lunch gemaakt. Heerlijke schapenvleesjes met rijst, wortelsalde en patatjes! Ik ben helemaal happy, eindelijk wat vers warm eten. Mn darmen zijn het niet helemaal eens met deze omschakeling van brood met pindakaas naar vettig eten dus die protesteren. Ik besluit me aan de wc te wagen en tot mijn verbazing hebben ze hier ook een normale wc. Ipv van doortrekken hebben ze gewoon een mega gat onder de wc pot gegraven. Briljant!
Na de lunch bezoeken we een klooster. Dit klooster is vrij nieuw, slechts tien jaar oud. De meeste kloosters zijn tijdens het communisme verwoest. Het is een flinke klim, ik krijg flashbacks aan een bepaalde hike...
Eenmaal boven is het uitzicht over de vallei schitterend en het klooster is ook supermooi. Nadat we aan de gebedsrollen hebben gedraaid rusten we even uit in de schaduw en kletsen wat met Olgi. Ze heeft geneeskunde gestudeerd maar het is heel lastig om ergens co schappen te lopen. Vandaar dat ze tijdens de zomer als gids werkt. Dit betekent wel dat ze haar dochtertje van 1 jaar en man achterlaat. Hij heeft ook geneeskunde gestudeerd en kan gelukkig in september wel starten met het lopen van co schappen. Hij wil neuroloog worden, zelf wil ze radioloog worden.
We praten nog wat verder over de geschiedenis van Mongolie, de relatie met Rusland en China en het geloof. Zelf is ze niet gelovig maar de meeste mensen in Mongolie hangen het Boedisme aan. Als we iets later naar boven lopen bidt ze ook voor het altaar. 'I am a Mongolian person so I should pray'.
Eenmaal terug in de ger vraagt Pyra ons of we mee willen wilde aarbeien plukken. Dat willen we wel meemaken! De familie hond vergezeld ons het bos in. En hier vinden we heel veel aardbeien! Niet zoals we in Nederlad gewent zijn, that are not natural size berries zegt Olgi, maar kleintjes die heerlijk smaken. Op de terugweg is de familie de koeien aan het melken. Ze hebben ook kalfjes dus tijdens de 'melk'pauzes laten ze de kalfjes drinken bij de moeder. Terwijl de koeien gemelkt worden vergapen Niels en ik ons aan de vele adelaars die rondcirkelen. Niels zegt dat in verre westen van Mongolie zelfs adelaarsjagers zijn. Ze vangen de adelaars, altijd vrouwtjes want die zijn sterker, als ze twee jaar oud zijn. Dan hongeren ze ze uit zodat ze hun meester gaan gehoorzamen. Daarna jagen ze met de adelaars. Zelfs op wolven! Hoe weet die gozer dat toch allemaal vraag ik me af? Die gast onthoudt ook alles wat hij op Discovery ziet. 's Avonds lees ik overigens hetzelfde verhaal in een van onze reisboekjes haha.
Wanneer we terug komen serveert Olgi het avondeten. Soep met wortel, aardappel en schapenvlees. Nog een schepje rijst en het is een Indo maaltijd denk ik haha. Ook krijgen we we een soort zelfgebakken plat brood bij om te dopen. Heerlijk!
Na het eten zijn we helmaal kapot en na wat boekjes gelezen te hebben willen we gaan slapen. Het koelt aardig af hier in de avond dus Pyra heeft onze kachel aangestoken. Ik kruip in mijn mummy laken en val in slaap op de hits van Rihanna die verderop in het jongerenkamp gedraaid worden.
Ik word 's nachts wakker. Brrrrr wat is het koud. Ik moet ook plassen maar ik durf de kou niet aan. Ik doe nog een extra shirt aan en probeert snel in slaap te vallen. Dit keer op het geluid van het grazende paard naast onze ger.....