Bumpy road

Ik word gewekt door een schaap die precies aan de andere kant van het tentdoek staat. Beeeeeeh!! Het regent gelukkig niet meer en het onweer heeft niet echt doorgezet vannacht. Na het ontbijt en een potje kleien boven het gat gaan we paardrijden. Omdat we gisteren door onze hike pas bij de schemering bij de familie waren, was hier geen tijd meer voor.
We krijgen instructies mee, nou ja er wordt ons verteld: "Mongol horse not normal horse, Mongol horse not gentle. No need for taking pictures and screaming" Succes!
Joanne heeft vroeger wel paardgereden maar wel op getemde paarden. Dit zijn natuurlijk wel iets andere paarden dus ook zij is voorzichtig.
We rijden met de man des huizes en zijn neefje van een jaar of 7 over het land. We passeren zijn kudde koeien, waar een stier bij staat die echt niet onder doet voor mij + paard. Na een stukje langs de rivier te hebben gelopen met stunning views, komen we op de terugweg op een soort zandpad. De man maakt een paar geluiden en de paarden gaan in draf/galop. Ok? vraagt hij me, Ok let's go! Na een minuut of wat heb ik door hoe ik dit het meest comfortabel kan doen haha. Joanne kijkt mij aan, lacht en vraagt hoe het met de edele delen gaat. Mwah, gaat prima haha. Gelukkig zijn we wel snel bij de ger en heb ik geen last van een blauwe kont haha.
Hierna nemen we afscheid en gaan we op pad naar het Erdenezuu klooster. Dit ligt ongeveer 240km verderop zegt Olgi. In Amerika reden we regelmatig het 3 dubbele op een dag, dus dit moet geen probleem zijn denken we. Alleen houden we geen rekening met het Mongoolse wegennetwerk natuurlijk. Als er hier al een verharde weg ligt zitten deze vol met gaten. Hierdoor moeten we constant stapvoets tussen de gaten door of via de berm rijden, om een lekke band te voorkomen. Sommige stukken onbreekt de weg volledig en is het zelfs beter om via de secundaire onverharde weg te rijden. Door de strenge winters is er veel vorstschade en er wordt nauwelijks onderhoud aan de weg gepleegd, waardoor de gemiddelde Mongoolse chauffeur behoorlijk skilled is geworden.
Na een lange hobbelige rit komen we eindelijk na bijna 5 uur aan bij het klooster. We lunchen eerst bij een tentje met 2 omaatjes die traditioneel Mongools eten serveren. Dit bestaat uit, je raad het al, aardappel, wortel, deeg en schapenvlees, maar dit keer in soepvorm haha.
Binnen tussen de buitenmuren bekijken we de overblijfselen van het klooster. Dit klooster was het eerste van Mongolië en was onderdeel van een stad, Harhorin, wat tevens de hoofdstad was van het rijk van Genghis Kahn. Helaas is er door het communisme veel verwoest, waardoor er slechts een paar gebouwen nog overeind staan. Hierin bekijken we de boeddhistische afbeeldingen die ons meer doen denken aan het hindoeïsme. Ook hangen er overal gebedsrollen die wij natuurlijk ook even een zetje geven. We spotten ook een moderne monnik die gewoon met zijn smartphone staat te bellen haha.
Hierna rijden we door naar een ger kamp waar we de nacht zullen doorbrengen. Hier kunnen we ook eindelijk douchen! Het valt nog best mee en het water is zelfs lauw. We genieten dan ook allebei van de douche en nemen een paar koude biertjes die ze hier ook verkopen.
Tijdens het avond eten praten we met Olgi en Pyra over Mongolië en de Gobi woestijn. Wij dachten namelijk dat de we ook naar de Gobi zouden gaan maar dit is helaas niet het geval. Wel zullen we de laatste dag zandduinen in de buurt van Ulan Bator bezoeken. Olgi geeft aan dat de trip naar de Gobi erg vermoeiend is. Mede omdat de weg dus net zo slecht is als het deel wat we vandaag afgelegd hebben. En dat duurt dan 6 dagen, heen en weer. OMG we moeten er ff niet aan denken. Wel zegt ze dat de wegen steeds beter worden dus over een paar jaar zouden we er comfortabeler naartoe kunnen reizen. Hmmm, een idee om terug te komen? Olgi wil namelijk zelf ook trips gaan aanbieden via internet. Dit zou ons ook erg in de kosten schelen omdat we dan rechtstreeks kunnen boeken. Hoe langer we praten, hoe serieuzer de ideeen worden. We zijn namelijk wel nieuwsgierig geworden naar de Gobi. Olgi gaat ons haar facebook en email sturen zodat we volgende keer bij haar kunnen boeken haha. En daarna natuurlijk flink mond op mond reclame maken :-).
Pyra wijst op de kaart ook andere mooie delen van Mongolie aan. Genoeg te doen dus. Hij heeft ook een paar jaar in Zuid Korea gewoond en zegt dat we de volgende trip met Seoul zouden kunnen combineren. Genoeg voer dus voor de volgende mooie verre reizen!
We vertellen ze ook over onze eerdere reizen en Joanne laat foto's zien van onze Amerika trip. Pyra vindt dit machtig mooi. New York, Los Angelas, Chicago, hij blijft alle grote steden opnoemen haha. Pyra zegt dat hij heel graag een keer naar Amerika wil, maar voor de Mongolen voelt dat als ongelofelijk ver weg. Olgi en Pyra zijn zelf nog nooit buiten Mongolië geweest.
Tijdens de koffie en thee, met chocola woehoe, vragen we ze ook hun namen op te schrijven, zodat wij dit in het verslag kunnen gebruiken. Olgi blijk je als Uugii te schrijven en haar volledige naam is Uugantsetseg. Pyra is Bayaraa en volledig Bayarsaikhaa. Als we ze laten zien hoe wij dachten dat je het schreef krijgen ze allebei een lachkick hahaha. We duiken ten slotte de Ger in, terwijl we het in de verte alweer zien regenen. Dat kan zomaar 30km verderop zijn, wat je kan hier onzettend ver kijken. Hopelijk blijft het hier weg...