Hustai National Park

We worden wakker met een meesterlijk uitzicht op Turtle Rock. Olgi heeft al ontbijt voor ons gemaakt. Lekker gebakken tosti, oldskook in koekenpan, met kaas en gebakken boterhammen met ei. Mmmmmm
Na het ontbijt zeggen we de gastfamilie gedag en rijden we via Ulan Bator naar onze volgende bestemming. In Ulan Bator stoppen we even bij Pyra's huis want we hebben te weinig potten en pannen bij ons om te koken.
Na een lange slechte weg stoppen we om te picknicken. Mongolian style. Soort van bermtoeristen haha maar dan met een veel beter uitzicht natuurlijk. Olgi heeft vanochtend al lunch gemaakt. Langwerpige dumplings met aardappel, kool en wortelvulling. Ze houden hier van stevige lunch dus we krijgen allemaal vier dumplings per persoon. Veel te veel voor mij natuurlijk maar ik kan uiteraad wat bij Niels kwijt :-).
Niet veel later komen we aan bij het Hustai National park waar we Przewalksky paarden in het wild zullen zien. Dat denken we tenminste. Olgi zegt dat dit nog best lastig is. Soms zien ze ze helemaal niet omdat er maar weinig wilde paarden zijn, ze zich meestal hoog op de bergen bevinden en hun vacht de perfecte schutkleur heeft waardoor ze lastig te onderscheiden zijn van de vele rotsen.
Deze wilde paarden zijn bijzonder omdat het het enige paarden ras is wat zich niet heeft laten temmen. Daarnaast waren ze bijna uitgestorven en zijn er door een fokprogramma geinitieerd door een Nederlander (!) nu weer een paar 100 in de vrije natuur te vinden. Het park is daarom ook beschermd. Er wonen dus ook geen nomadenfamilies in gers hier.
Na een half uur rijden besluiten we uit te stappen om beter te kunnen kijken. We treffen hier ook een ander busjes met toeristen. Olgi hoort van de gids dat ze een hike van 2u naar de andere kant van de berg gemaakt hebben. Daar hebben ze de paarden gespot. Olgi vraagt of we dat willen. Ik kijk Niels aan en we besluiten vrij snel om het te doen aangezien dit waarschijnlijk de enige keer in ons leven is dat we deze kans krijgen. Pyra gaat met ons mee, Olgi bewaakt onze auto.
Na een half uur stevig stijl omhoog stappen zijn we halverwege de eerste berg. Pfff, heavy shit weer. De heuveltrainingen van Alex (mijn hardlooptrainer) zijn er niks bij. Even een pauze terwijl we gelijk genieten van het uitzicht. Niet te lang, anders verzuren we.
Na een uur hebben we de top van de eerste berg bereikt, wow het uitzicht is in ieder geval breahttaking! Even wat foto' schieten.
Dan roept Pyra ons, 'come, come, no horse but deer'. Hij wijst in de verte, hij zegt dat hij drie rendieren ziet. Wij zien echt niks, ook niet met powerzoom lens van Niels' zn camera. Hij geeft aan dat hij een geluid gaat maken zodat ze gaan rennen. 'Auh, auh', klikt het. En daar gaan ze! 1,2,3,4,5,6,7,8,9,10,11 rendieren tellen we! Wat een superogen heeft hij zeg!
We lopen wat naar beneden zodat we verder de vallei in kunnen kijken. Geen paarden.... We nemen bijna genoeg met de rendieren totdat Pyra ineens naar de berg naast ons wijst. 'Horse, horse!'. En daar zien we een Przewalsky paard, precies op de top van een berg, naast een rots die inderdaad precies dezelfde kleur heeft. Pyra wil ons naar de top van de berg leiden. Daarvoor moeten we eerst naar beneden, door een wildernis van omgevallen berken en dan weer stijl omhoog. Wij kiezen liever de veilige omweg. Maar hij blijft aandringen, volgens mij wil hij ons duidelijk maken dat dat te lang gaat duren. Oke, we volgen je wel. Uiteindelijk valt het best mee. Als we bijna boven zijn wijst hij naar rechts. Wow, op nog geen 15-20 meter afstand van ons loopt het paard. We bukken en blijven op gepaste afstand. Niels schiet er op los met zijn camera.
Als het paard ons spot loopt hij rustig naar de top van de berg. Wij volgen het paard langzaam. En wat blijkt? Het paard leidt ons rechtstreeks naar wel 20 andere paarden. Er komt niks anders uit ons mond dan 'wow'. Een groepje paarden heeft zelfs een veulen. We kijken op een afstand naar deze wilde paarden en beseffen hoeveel geluk we hebben. Wilde paarden en rendieren in het wild spotten hier schijnt echt heeel zeldzaam te zijn.
Heel wat foto's verder beginnen we aan de tocht naar beneden. Aardig stijl en al die rotsen maken het er niet makkelijker op. Tijdens onze afdaling spot Pyra nog een rendier, dit keer veel dichter bij dus die kunnen we ook heel goed op de foto zetten.
Bijna 3u later komen we beneden. Pyra wijst naar mijn biceps en steekt zijn duim op. Strong woman :-). Olgi zegt dat het heel bijzonder is dat we paarden van zo dichtbij hebben gezien, zelfs een 'baby'! Zelf heeft ze tijdens haar vele trips de paarden slechts enkele keren gezien en nog nooit van zo dichtij.
We vertrekken snel want we hebben wat vertraging opgelopen door onze hike. Het blijkt namelijk nog een heel eind rijden naar de nomadenfamilie in het Lun gebied waar we vanavond zullen slapen. Het is ook nog een hele zoektocht want ze wonen echt in de middle of nowhere en Olgi komt hier ook niet zo vaak. We crossen door het landschap en verlaten zelfs af en toe de onverharde wegen waar we op rijden. Pas 20u in de avond komen we aan. Olgi kookt iets makkelijks zodat we snel kunnen eten. Pasta met, je raadt het al, aardappel, schapenvlees en wortel haha. En een flinke plak gesmolten kaas.
Onze ger is werkelijk prachtig, veel mooier dan de ger waar we gisteren in geslapen hebben. En veel beter geisoleerd dus veel warmer. Yeeh!Waaarschijnlijk slaapt een deel van de familie hier normaal, getuige de foto's en al de spullen die hier liggen.
Het waait vanavond superhard dus het is erg koud. Oh nee en die wc is ook een eindje lopen. Nou ja, wc... Het is een gat in de grond met vier planken en drie schotjes erom heen hahahaha. Ach ja, wel een beasty (meesterlijk) uitzicht zoals Niels zegt. En eigenlijk letterlijk beasty want de schapen en koeien vliegen je hier om de oren. Ze lopen letterlijk tussen de gers door. Blerend en al.
Na het eten zijn we wederom kapot en gaan vroeg slapen. Het weer begint ook om te slaan. Regen en onweer! Als we voor het slapen gaan allebei nog een keer moeten plassen besluiten we naast de ger te gaan, net zoals alle schapen en koeien hier, omdat we het onweer aan de overkant van de rivier al zien inslaan. We zijn wat voorzichtig omdat onze gers het enige hoge punt zijn op deze kale vlakte.
Brrr snel onze ger in waar we letterlijk de schaapjes voor onze ger kunnen tellen om in slaap te vallen. 1,2,3.......