Goodbye Mongolia! Untill we meet again :-)

De wekker gaat om 5u. Neeeee, ik wil nog slapen! Fijn, de stroom doet het ook niet. Tsja, dat heb je natuurlijk wel eens in Ulan Bator.
We zijn inmiddels al halve survival pro's na onze tocht door de wild wild east dus ook hier draaien we ons hand niet meer voor om. Ik positioneer het zaklampje op een strategische plek in douche die gelukkig wel warm water geeft.
Met een wat gehaast gevoel lopen we precies om 6.15u naar beneden. Net op tijd voor onze pick up. Maar er is nog geen chauffeur te bekennen. Hmmm 6.25u is er nog niemand en de trein vertrekt om 7.15u. Ik raak lichtelijk gestresst en vraag de bellboy naar de chauffeur te bellen waar we gelukkig een telefoonnummer van hebben. Terwijl hij belt blijf ik naast hem staan. Hmm, volgens mij wordt de beste meneer net wakker gebeld. Shitzooi! Ik vraag hoe lang het gaat duren. De bellboy zegt 15min en dan nog 15min naar het station. Grrrrr, dat wordt nog haasten.
Niels gaat nerveus buiten op de wacht staan. Yeeh, daaar komt gelukkig tien minuten later een auto aangescheurt. De chauffeur schaamt zich duidelijk en rijdt met een noodgang naar het station. Uiteindelijk zijn we ruim op tijd dus niks aan het handje. Om het goed te maken loopt de chauffeur helemaal naar de wagon mee en draagt mijn backpack tot onze coupe. Als beloning geven we hem onze laatste 3500 MNT. Het is slecht 1,5 euro maar het tovert een glimlach van oor tot oor op zijn gezicht.
En dan kennis maken met onze kupe genoten. Helaas niet onze Belgische vrienden dit keer, die zitten 2 wagons verder dus die zien we vast tijdens de stops. Dit keer twee gezellige Hollandse meiden die samen op reis zijn. Ze reizen al tien jaar met backpack en zijn er nu wel een beetje klaar mee dus hebben heel decadent een trolly mee dit keer, geweldig! Na de kennismaking praten we veel over hun reizen. Een van de meiden heeft heel lang in Midden en Zuid Amerika gereisd. Ik vertel haar natuurlijk dat Zuid Amerika ook hoog op mijn lijstje staat maar bij Niels niet zo. Ze vertelt een paar mooie verhalen, vooral over Antartica, dat was haar meest bijzondere ervaring, baby pinguinos! En daarmee helpt ze mij Niels steeds iets meer te overtuigen voor een trip naar Zuid Amerika :-).
Tijdens de eerste stop komen we Filip en Elien weer tegen. We wisselen kort wat verhalen uit en spreken af straks wat te gaan drinken in de restauratiewagon aangezien we superbenieuwd zijn naar elkaars ervaringen. Niels en ik pinnen nog wat extra MNT want in de restauratiewagon wordt de lokale currency gevoerd. Tevens gaan we op zoek naar wat limonade voor bij de vodka want die fles moet natuurlijk op en onze coupe genoten hebben ook nog een fles. Dat wordt gezellig vanavond!
Het duurt niet lang voordat Filip & Elien voor onze coupe staan nadat we weer zijn gaan rijden. We gaan richting restauratiewagon die duidelijk de meest sjieke tot nu toe is met gezellige roze bankjes. Onder het genot van wat Mongoolse biertjes wisselen we verhalen uit. Zij hebben ook te gekke dingen meegemaakt! Zij zijn meer naar het zuiden geweest richting Gobi, echt we moeten nog een keer terug denken we! Zij vonden ook de foto's van onze groene route te gek dus zouden ook nog wel een keertje terug willen. Echt er is zoveel moois te zien in Mongolie, als ik dit van tevoren had geweten was ik hier veel langer gebleven. But no worries, Mongolie loopt niet weg dus we komen vast nog een keer terug!
Rond 18u krijgen we honger en we moeten eten voordat we bij de grensovergang komen en de provonista's de boel weer op slot gooien, inclusief samovar en die hebben we nodig om onze noodles mee te maken.
Oh nee, weer een grensovergang. Deze gaat 1,5u duren, valt nog mee vergeken met de vorige.
Maar dan komen we bij de Chinese grensovergang. Dit gaat 4u (!) duren. Van 21u tot 01u :-(. We besluiten dit keer te blijven zitten nadat we onze paspoorten terug hebben want als je de trein afgaat kan je er niet meer op de komende uren omdat het onderstel van de trein wordt veranderd zodat we op de Chinese spoorwegen kunnen rijden.
Dus gebruiken we onze flessen vodka om de tijd te doden :-). De 'changing of the boogies' blijkt nog een heel spectakel. In etappes worden er een aantal wagons opgetakeld, waar we dus nog inzitten, en worden de wielen verwisseld. Dit vindt plaats in rijtje van 3 dus kunnen we goed zien hoe dit gedaan wordt als de andere wagons naast ons opgetild worden. Het is erg donker dus lastig foto's maken maar het is toch nog gelukt het goed op een foto te krijgen.
Eenmaal terug op het station mogen we eruit. Iedereen moet inmiddels ook naar de wc maar die zit dus op slot en op het station kan je ook niet. En we gaan pas over een uur rijden. Drama! Weer afknijpen dus. Tsja en dan helpt die vodka ook niet echt...
Het is ook warm want de airco staat ook uit en in deze trein kunnen er geen ramen open. Dat is dus trouwens ook nog een vermoeilijkingsgraad voor het nemen van foto's. Aub focussen op het uitzicht en niet op de bagger op het raam haha! Maar, Niels heeft toch nog vette foto's kunnen maken :-).
En dan komt er ineens een ranzige lucht in de wagon opzetten. Great, iemand in de coupe naast ons is over zn nek gegaan. En juist nu gaat de airco aan zodat deze rioolgeur lekker verspreid wordt. Een van onze coupe genoten roept treffend: 'Oh no, shit just hit the fan'. Hahahahaha, briljant!
Nadat de vodka op is, besluit onze coupe te gaan slapen. Niels moet ernstig naar de wc maar besluit te gaan liggen. De vodka wint het van de blaas haha ;-). Ik kan natuurlijk nog niet slapen zonder een laatste plasje dus wacht geduldig tot de wc weer open gaat. Dat probleem hadden we dan weer niet in onze ger. Zou ik dan nu al de natural toilet gaan missen haha?
Goodbye Mongolia! Untill we meet again :-).