Ni Hao, welcome to China!

Als ik 's ochtends wakker word en stilletje de coupe uitsluip, omdat alle meiden nog op 1 oor liggen, maak ik kennis met het Chineese landschap. Na alle leegte van Mongolië lijkt het al snel wat natuurlijk. In eerste instantie zijn het vooral heel veel maisvelden met af en toe een een dorpje. Dan komen ook langzaam de eerste bergen en rivieren voorbij. En kerncentrales trouwens, waarvan er 1 gewoon letterlijk midden in een stadje staat, wtf?! Chinezen nemen het allemaal niet zo nauw met gezondheidsrisico's!
Inmiddels zijn ook de dames wakker en iedereen is langzaam aan het opstarten als we er achter komen dat we niet om 14.00 maar 11.20 aankomen in Beijing. Iedereen in de stress want de backpacks moeten nog worden ingepakt en we moeten ons nog opfrisse, aankleden etc. Hierdoor missen we grotendeels het inmiddels felgroene landschap bezaaid met bergen rondom Beijing. We wisselen veel tunnels af met prachtige plaatjes over de vallei en rivieren.
Na de inpakstress kunnen we nog even naar buiten kijken terwijl we Beijing binnen rollen. Al snel zien we hoe immens groot deze stad is, als er bijvoorbeeld ineens een rij van 12 torens in de grootte van de Red Apple langs het spoor staan, allemaal met een identiek uiterlijk!
Uiteindelijk rollen we het Beijing railway station binnen. Woohooo, we made it!! Dit is namelijk het eindpunt van de officiele trans-siberie reis. Gelukkig niet voor ons, want wij gaan nog even door ;-). We nemen afscheid van onze coupegenoten en wachten op het perron nog even op de Belgen. We lopen samen naar de uitgang en op het station hebben we al snel door in wat voor een mensenmassa we beland zijn. Buiten nemen we definitief afscheid van de Belgen, voor nu want er komt zeker nog een reunie in Rotterdam en Gent :-), en vinden we al snel onze chauffeur die ons door de benauwde hitte en mensenmassa naar de auto loodst.
Onderweg blijkt het verkeer in Beijing minimaal net zo erg als in Ulan Bator. Onze chauffeur dropt ons aan de rand van een hutong, waar we het laatste stukje zelf moeten lopen. Een hutong is een wijkje met allemaal smalle steegjes en straatjes en dit voelt dan ook gelijk als het echte China. Na wat zoekwerk vinden we ons hotel, wat blijkt te bestaan uit een aantal gebouwtjes met een traditioneel uiterlijk. Ook van binnen is het allemaal China style en pas ik waarschijnlijk niet in het bed haha.
We genieten opnieuw van een douche en een echt toilet voordat we de stad in gaan. We besluiten na de lunch om even op het metrostation te gaan kijken omdat de kaartjes die wij hebben waarschijnlijk niet up-to-date zijn. De bouwwoede van de Chinezen gaat sneller dan de reisgidsen haha. Daar aangekomen blijkt dat we vrij gemakkelijk naar het winkelcentrum kunnen reizen wat we op het oog hebben dus besluiten we maar gelijk te gaan. Joanne is gelijk te blij, woehoe eindelijk fatsoenlijk shoppen! We kopen 2 kaartjes voor 4 yuan (50ct!). De metro is heel duidelijk en alles staat ook in het Engels aangegeven, waarschijnlijk sinds de Olympische spelen van 2008. Dit komt voor ons wel goed uit, want ons Mandarijn is niet zo goed ;-).
In de metro is het overal knetterdruk, er staan dan ook pijlen bij de deuren, zodat mensen een rij kunnen vormen voordat ze de metro instappen. Bij het instappen stoot ik mn kop en eenmaal in de metro kan ik over bijna iedereen heen kijken. I feel like a giant!
Het winkelcentrum blijkt gigantisch te zijn, met veel westerse merken. Zo zit hier onder andere de grootste Adidas winkel ter wereld. We schieten ook nog ff de H&M binnen want we hebben wat schone, warme kleding voor de vlucht terug nodig. Mijn vest ruikt helaas nog steeds naar rook en schaap en na 7 jaar mijn trouwe metgezel te zijn geweest is hij nu echt aan het einde van zijn reis gekomen. Bovendien is de H&M goedkoper dan spullen te laten wassen want ook dit hotel hanteert helaas stomerij prijzen. Zo, ook weer geregeld.
Er zit ook een Nikestore die we natuurlijk snel weten te vinden. Joanne moet hardloop outfit #64 scoren en we willen allebei nog wel een paar airmaxxies. Ik vind 2 mooie paren die ik allebei koop. Als ik voor de spiegel sta komt er een Chinees naast mij staan die naar mij wijst. You, strong! You muscle! Haha nu voel ik me nog groter. Ook Joanne vindt een paar airmaxxies, uiteraard met bijpassede shirtjes, en nu staat de score op 5! Hopelijk past dat allemaal nog in de backpacks..
Na al het shopgeweld keren we terug naar onze hutong, waar we ook eindelijk Chinees gaan eten. Ik kijk er al heel de vakantie naar uit! We vinden een tentje aan de drukke steeg en eten ons op het dakterras helemaal vol voor nog geen 25 eu. Dit had zelfs voor de helft gekund want we hebben echt veel te veel besteld! Voldaan slenteren we terug naar het hotel, ons nog steeds verwonderend over de mensenmassa om ons heen. Aan Chinezen de komende week iig geen gebrek!