The Great Great Wall

Vandaag is het eindelijk zover, we gaan naar de Grote Muur! Hier hebben we al een tijdje naar uitgekeken. We worden stipt om 8u zoals afgesproken opgewacht bij het hotel. We vertrekken met een gids naar het minst toeristische gedeelte van de muur, 2u rijden vanaf Bejing.
Onze gids is een enthousiaste, spontane meid van 22. Ze spreekt redelijk Engels maar is wat lastig te verstaan omdat ze verkouden is. Ja, probeer maar eens een verkouden Chinees/Engels accent te ontcijfer haha.
Onze chauffeur herkennen we nog van het station. Christina stelt hem dit keer ook voor, hij heet Mr Ming :-).
Onderweg naar de muur vertelt ze van alles over China. Soort van wikipedia met ADHD. Ze ratelt maar door en maakt flauwe ingestudeerde grappen waar we gek genoeg om kunnen lachen. Ook vertelt ze veel over haarzelf. Zoals dat ze het tweede kind van haar ouders is wat nogal bijzonder is in China. Haar ouders hebben toen 15.000Y boete moeten betalen en hebben hier ook een lening voor af moeten sluiten. Vandaag de dag is de boete 1 miljoen, dat is ongeveer gelijk aan 125.000 euro! En de regering komt het geld echt innen, al moeten ze je huis in beslag nemen. Heftig...
Na een half uur geeft Niels tactisch aan dat we nog wat gaan uitrusten voordat we de muur gaan beklimmen. Hehe, rust en ff een tukkie doen. Dat kunnen we wel gebruiken want de wekker ging weer erg vroeg.
Wanneer we weer ontwaken zijn we al bijna bij de muur. We hebben al een mooi uitzicht vanaf de snelweg, we vinden het nu al indrukwekkend.
We kunnen de kabelbaan omhoog nemen maar er staat een rij van dik een uur. Dus we besluiten te gaan lopen. Het is ongeveer 30min zegt Christina. Heel toevallig is de entree naar dit stuk van de muur ook de start van The Great Wall Marathon. Mooi, Nike app aan en eens kijken hoe ver we komen. Nou wandeltempo want het steigingspercentage is killing! Het zijn ook bijna alleen maar trappen en het is 30 graden dus we gaan kapot. Niet zo zeer onze spieren maar we zweten ons helemaal gek. De druppels blijven van ons hoofd afvallen. Maar eenmaal boven is het het alles waard, wow wat mooi! Ik hardloop een klein stukje heen en weer maar houd het snel voor gezien. Great Wall Marathon? No thanks!
Met de nodige fotostops komen we aan bij de eerste wachttoren. Christina vertelt dat er vanaf de eerste verdieping van de wachttoren gepatrouilleerd en geschoten werd. Op de tweede verdieping is een huis, nou ja eerder een grote kamer, waar maximaal 10 soldaten in woonden. Nou, ik weet niet hoe er hier 10 in zouden moeten passen maar dit is echt onmogelijk, bizar.
We lopen een heel stuk over de muur en blijven ons verbazen. We vinden het heel bijzonder om hier te lopen en genieten dan ook volop van het uitzicht tijdens ieder schaduwmomentje wat we pakken. Bijna helemaal boven is er een vrouwtje die ijskoud water, bier en frisdrank verkoopt. Hoe kan dit vraag ik me af? Heeft ze stroom, een generator? Christina weet het ook niet en gaat het vragen. Ze blijkt elke dag vanaf beneden de berg een groot stuk ijs naar boven te slepen wat ze in haar vrieskist gooit. Zo houdt ze de dranken koel. OMG, respect!
Christina weet een makkelijke route terug naar beneden naar het restaurant waar we gaan lunchen. Daar komen we erachter dat we de beschermdop van onze camera kwijt zijn. Shit! Die moet dan ergens op de muur liggen... Christina weet wel een plek waar we een nieuwe kunnen halen, namelijk bij Yasho market. Daar verkopen ze van alles, vooral namaakspullen haha. Ach, voor een beschermdopje is dit niet zo erg.
Gelukkig is Mr Ming bereid ons daar af te zetten zodat dit ons weer een metroritje scheelt. Het blijkt precies naast het winkelcentrum gelegen wat we inmiddels al aardig goed kennen :-).
En ja hoor, we scoren gelijk een dopje voor en paar euries. Nu we er toch zijn besluiten we ook ff binnen te gaan kijken om onze onderhandelkunsten op de proef te stellen. Ik zie wel een paar coole maxies. Deze zijn zeker fake maar voor een mooi prijsje zijn ze wel leuk voor 'erbij'. Het lukt me met veel cijfers heen en weer intoetsen op de rekenmachine, en een paar keer weglopen, af te dingen tot ongeveer 20 euro. Prima! Mijn maat voelt alleen een beetje klein. Ik vraag een halve maat groter waarop ze antwoord: 'Chinese size only whole sizes'. Whahahaha, ja fake sizes. Maar de hele maat groter zit ook prima. Niels en ik lachen ons kapot en Niels past ook nog een paar, maar na al die echte voelen ze te fake aan, waarop hij besluit toch maar niets te kopen. Heel verstandig!
We lopen hierna door de stad op weg naar het metrostation en komen langs het stadion van de plaatselijke FC Beijing Guoan, waar aan de supporters te zien een wedstrijd gaat beginnen. Niels twijfelt even, maar uiteindelijk overwint de trek en gaan we door richting restaurant. Een bezoek aan Peking is natuurlijk niet compleet zonder pekingeend te eten! We worden neergezet in een grote zaal, waar we de enige Europeanen zijn, en voor onze neus snijden de koks de klaargemaakte eenden in stukjes.
Als eerste krijgen we kleine stukjes van de borst aangeboden, wat je met suiker moet eten. Dit is heel vet, maar ook een soort delicatesse. Daarna komt de rest van de eend gefileerd op tafel die we in een soort pannekoekjes rollen nadat de serveerster er eentje voorgedaan heeft, mmmmm!!
Na het eten gaan we terug richting onze hutong. Deze blijkt de meest bekende steeg van Beijing te zijn lezen we in de Lonely Planet en de gids vertelde dat deze meer dan 600 jaar oud is! Veel locals gaan hier ook naar toe als een soort uitgaanscentrum, daarom is het dus zo druk! In de metro worden we zoals gewoonlijk aangestaard en als Niels met 2 armen aan een stang gaat hangen, staan er 3 chinezen te grijnzen. Een jongen wijst naar zijn armen en steekt een duim op, ze vinden het maar wat mooi hier haha. Ze dagen hem ook nog even uit om zich op te trekken maar als Niels een keer goed aan de stang trekt begint deze al te buigen, geen goed idee!
Via de weer ongelofelijke drukte in onze hutong komen we bij het hotel aan. We reserveren gelijk twee fietsen voor morgen want dan gaan we ons in het drukke verkeer storten op weg naar de Verboden Stad.
Goodnight Bejing!